Zeszyt otwierają życiorysy rodziny Tetmajerów. Najsłynniejsi z nich to bracia przyrodni Kazimierz Tetmajer (1865-1940), poeta, prozaik i dramaturg okresu Młodej Polski, oraz Włodzimierz Tetmajer (1861-1923), malarz, poeta i polityk. Najwięcej miejsca zajmuje jednak ród Tęczyńskich herbu Topór, którego dzieje przedstawiamy od XIV do XVII wieku. Opowieść tę rozpoczyna życiorys Andrzeja Tęczyńskiego (zm. 1368), wojewody krakowskiego, protoplasty rodu, kontynuują zaś biogramy jego imienników, m. in. Andrzeja Tęczyńskiego (zm. 1461), marszałka nadwornego, zamordowanego przez mieszczan krakowskich, i Andrzeja Tęczyńskiego zwanego Pępkiem (po 1484 – 1536), kasztelana krakowskiego, posła królewskiego, pielgrzyma do Ziemi Świętej. Ważne miejsce zajmują też: Jan Tęczyński (zm. 1405), namiestnik króla Władysława Jagiełły, a według Janusza Kurtyki przejściowo wicekról, oraz Jan Baptysta Tęczyński (ok. 1539 – 1563), dyplomata, niedoszły mąż królewny szwedzkiej Cecylii, zmarły w niewoli duńskiej. Ostatnim z rodu był Jan Tęczyński zwany Magnus (1579 – 1637), podczaszy królowej, wojewoda krakowski, przyjaciel poety Piotra Kochanowskiego. Wspomniany w biogramie Magnusa jego syn, Stanisław Tęczyński (1611–1634), zmarły w obozie wojskowym pod Kamieńcem Podolskim, został przedstawiony na słynnym portrecie Tomasza Dolabelli (w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu). Wobec tak rozbudowanego rodu Tęczyńskich niewiele miejsca zostało w zeszycie na inne postaci, wśród nich: Ludwika Tęgoborskiego (1793-1857), ekonomistę o europejskiej renomie, konsula generalnego Rosji w Gdańsku, oraz Karola Teutscha (1921–1992), skrzypka i dyrygenta. Zeszyt zamyka biogram malarki i rysowniczki Franciszki Themerson (1907-1989).