Przygotowanie do aktywnego stylu życia wymaga dobrze przemyślanego procesu edukacyj¬nego. Odpowiedzią na aspiracje i oczekiwania społeczne może być mądrze zaprojektowana re¬forma systemu edukacji. W ostatniej dekadzie 1999-2009 wprowadzone zostały dwie takie re¬formy, których celem było nie tylko podniesienie poziomu kształcenia, ale również dostosowanie polskiej szkoły do ustaleń tzw. procesu bolońskiego. Zmiany wynikające z tych reform dotyczą nie tylko struktur organizacyjnych (pojawił się nowy etap edukacji - gimnazjum), ale również środków, treści, a przede wszystkim sposobów realizowania celów ogólnych edukacji. Zmiany edukacyjno-społeczne zainspirowały autora do podjęcia próby nowego spojrzenia na dość tradycyjną dotychczas formułę realizowania zajęć wychowania fizycznego. Dzisiaj edu¬kacja, nastawiona na strategię oferowania, potrzebuje nowych rozwiązań metodyczno-organi-zacyjnych. W przypadku aktywności fizycznej, podejmowanej w ramach obowiązkowych lekcji wychowania fizycznego, wydaje się, że nie jest ona wystarczającym powodem podtrzymywania takich zachowań w przyszłości. Rozwijanie u dzieci zdolności i rozbudzanie zainteresowania po¬dejmowaniem wysiłków fizycznych powinno być nakierowane na działalność długoterminową. Być może dobrym rozwiązaniem jest odpowiednie motywowanie za pomocą systemu nagród przeznaczonych dla różnych kategorii wiekowych za utrzymywanie określonego stanu zdrowia i powiązanie z tym n p. ulgi w podatku zdrowotnym. Ale wydaje się, że są to dopiero plany na przyszłość i takie pomysły potrzebują jeszcze solidnej weryfikacji pedagogicznej.